dwa mijające się kamienie....

"Każdy wędrowiec, choć wybrał swój los i nie zamieniłby go na inny,

 ma taką chwilę, 

kiedy przechodząc przez wieś o zmierzchu i widząc przez okno izbę, 

gdzie rodzina zasiada do stołu w kręgu lampy,

 odczuwa strach przed przyszłością żal za przeszłością i niepewność, 

czy wybrał właściwie. 

Wtedy chciałby rzucić w szybę kamieniem. 

Na pozór po to, by zniszczyć obraz, który uważa za głupi i niedorzeczny. 

A naprawdę po to, żeby dodać sobie odwagi.
Nie wie, że jednocześnie ktoś obserwuje go z głębi domu.

 Ktoś, kto widząc włóczęgę, zazdrości mu wędrówki, bo sam siedzi przez całe życie w tej samej izbie, ciepłej i przytulnej, ale za to w bezruchu i nudzie.

 I ten ktoś ma ochotę wyjść przed dom i rzucić w wędrowca kamieniem.

 Pozornie z oburzenia na niemoralne, 

bo bezpłodne życie włóczęgi, a naprawdę z zawiści i zemsty za swoją nudę.
Dwa mijające się w locie kamienie – więc po co nimi rzucać? 

Lepiej niech każdy schowa swój kamień do swojej kieszeni. 

Po co wymieniać jeden kamień na inny? 

Dwa takie same kamienie."

/Sławomir Mrożek, Varia. Życie i inne okoliczności/