(nie) zmiennie

'Zmieniamy się. 

Wszyscy. 

Bezpowrotnie. 

Jakaś część w człowieku pozostaje niezmieniona: 

rdzeń, czyste serce, które wynosimy z dzieciństwa. 

 Obrasta ono jednak kolejnymi warstwami i dziecko,

 którym byliśmy, ulega zniekształceniu, aż stanie się dorosłym, 

kimś tak rożnym i tak zwyrodniałym w stosunku do pierwowzoru, 

ze gdyby to dziecko mogło spojrzeć na siebie z zewnątrz, 

nie rozpoznałoby dorosłego, 

którym się stało, 

i z pewnością byłoby sobą przerażone.'
/Bernard Minier, 'Krąg/