Czy wiesz kim jesteś?

"- Widzisz, Wiedźmo kochana, tak jest, że najpierw musimy dostosować się do ogółu, a potem możemy szukać siebie – pokiwała głową Znajoma.
- Nie jestem o tym przekonana – Wiedźma też pokiwała, ale jakby w drugą stronę. - Spójrz na swoje Dziecko – póki było małe i było sobą zachwycałaś się nim bezustannie, jego wyjątkowość i niepowtarzalność były powodem do dumy. W miarę, jak rosło, zaczęłaś je zmieniać. Z czasem proces ten wymknął ci się spod kontroli, a Dziecko, dostosowując się do świata, stawało się takie, jak jego rówieśnicy.
- Ależ na tym polega wychowanie! Dziecko musi nauczyć się żyć w grupie! – zaprotestowała Znajoma, choć wydawało się, że bez większego przekonania.
- A czy pamiętasz, że miałaś do niego coraz więcej pretensji, żalu, że jest ci obce? Nie sądzisz, że wystarczyłoby, aby nauczyło się tego, jak nie krzywdzić innych pozostając sobą? Wtedy nie musiałoby ani tracić czasu na zmienianie się, ani na ponowne szukanie siebie. Siebie, którego już nie odnajdzie. To, kim Dziecko było, jako maleństwo, już mu nie wystarczy, a nie poznało samego siebie jako dorastającego człowieka. Czas, w którym powinno ukształtować swoją osobowość poświęciło na dostosowanie się do innych. Skąd dziś ma wiedzieć, kim jest? – zapytała Wiedźma i zamyśliła się.
Czy ona wiedziała, kim jest?"
/z zapisków Wiedźmy/