"szkiełko się stłukło Panie Grzegorzu"....[*]

"Szkiełko się stłukło Panie Grzegorzu
Rozprysło na kawałeczki
I na podłodze migoce
Słońca puszcza promienie
Po ścianach i po suficie
Po meblach po ludziach
Po twarzach
Bo ciągle toczy się życie
Jak teraz szkiełko pozbierać
By spojrzeć przez nie na świat
A tyle jeszcze przed nami
I trudnej drogi szmat"

/Krzysztof Luft/

P.S.

".... bo dopóki do póty został z nami Jego płaszcz, 

 duch w przestrzeni rozerwany nie wie gdzie przejść ...

tam jest cudownie a tu na padole ludzie których kochał...."

....szkoda...bardzo....