święta są w nas

"Świat budził się szary, niewyspany. 

Wymięte chmury ciężko opadały na dachy, 

deszcz siąpił, jak gdyby nie miał siły, by porządnie się rozpadać. 

Wiatr pogwizdywał z cicha – jeszcze wczoraj robił wszystko, 

by nie tyle pourywać przechodniom głowy, co wywiać z nich nierozsądne myśli, 

ale dziś wyraźnie nie miał już na to ochoty. 

Ptactwo kryło się pomiędzy nagimi gałęziami, 

Kot ani myślał opuścić ciepły fotel.
- Ten poranek niczym nie różni się od świątecznych – zauważył,

 tłumacząc swą niechęć do wczesnego wstawania.
- To prawda – rzekła Wiedźma pochylona nad kubkiem imbirowej herbaty. 

– Przecież my sami nadajemy sens dniom. 

Jeśli nazwiemy je świętami zyskują magiczną otoczkę,

 a wszyscy czujemy się zobowiązani,

 by postępować lepiej, uśmiechać się milej, być bliżej drugiego człowieka.
- Zatem skoro święta są w was, to dlaczego nie możecie obchodzić ich częściej?

 Czyżby w ludzkiej naturze nie leżało bycie dobrym, pełnym wiary, nadziei, miłości

 i dlatego zdarzają się tak rzadko? – Dociekał Kot,

 ale Wiedźma nie była skora do dyskusji. 

Po prostu uważała, że futrzasty ma rację 

i wystarczy, gdy pokiwa głową.."

/Agnieszka Sawicz/