"Naturę
mam, jak Pani zauważyła, skrytą.
Nie umiem ugiąć się tak, aby to, co
mnie truje i dławi gdzieś w głębi duszy,
wylać łzami pod stopy innym.
Jestem na to za dumny.
Ale męczy mnie ta wewnętrzna tajemnica, męczy, że
bliski jestem czasami szaleństwa,
że wybucham sam przed sobą jakimś
suchym, niesamowitym łkaniem
i zatapiam zęby w poduszkę,
aby nie
krzyczeć głośno..."
/Władysław Broniewski "Pamiętnik"/
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz