nigdy nikomu

"To drugi list do ciebie. Więc nie oddałabyś mnie nikomu jak lekarstwa.

 Jak pestki obracanej językiem. Jak krwi. Jak klucza do twoich drzwi.

 W cieniu samochodu na oślep szukasz mnie w torebce. Bierzesz w palce. Kamyk z plaży.

 I cokolwiek się zdarzy ja ciebie też nie oddam. 

Więc niezbędny ci jestem jak talerz i nóż choćbyś je ze stołu w odruchu precz zmiotła. 

Więc konieczni jesteśmy jak telefon. Zapalniczka. Klucz. 

Jak ta uparta pestka z oliwki i jak szpilki we włosach. 

Więc wzięłabyś mnie zmniejszonego do rozmiaru klucza. Szminki do ust. Postukała o zęby. 

Skryła we włosach. A ja chowam cię pod powieką jak soczewkę. Patrzę przez ciebie. 

W odruchu zmniejszyłbym nas. Miałabyś mnie zawsze. Miałbym cię zawsze. 

Wnętrzem dłoni prędko znajdź wnętrze mojej. Z całej siły ściśnij. Nie oddam ciebie. 

Więc spotkamy się znów jutro. I nigdy. 

A ja ciebie i tak nie oddam. 

Kto wie o tym? Kamyk z plaży.

 To ja. Cicho. I w zębach stukająca pestka. 

Nigdy. 

Nikomu".

/Robert Stiller/