coś pięknego (nie)zrozumiałego...?

"Wiele razy pytano mnie:
- Czemu nie znajdziesz dziewczyny? Patrz tej się podobasz i tej (...)
- Mnie nie interesują przelotne chwile z dziewczyną, szukam kobiety.
I może jestem staroświecki ale nie kręci mnie bajerowanie i wyrywanie wszystkiego co się rusza.

 Nie wyrobiłem w sobie tej próżnej cechy dla zaspakajania ego. 

Czekam na tę jedyną, która zrozumie, że szukam sensu. 

Musi poruszyć moje sumienie i błyszczeć intelektem,

 to można wyczytać z człowieka po zachowaniu.
Wygląd to część, nie może być płytka bo ja też patrzę głębiej.
Za naszych dziadków kobietę wybierało się na całe życie
A wszystkich dziwi na co ja czekam. To jest proste na przeznaczenie. 

Mimo trudnych chwil, przeciwności czy męskiej głupoty to co prawdziwe nie umiera.

Nawet jeżeli spierdolisz to w każdym aspekcie. 

Najgorsza jest cisza, bo tylko rozmowa do czegoś prowadzi. (...)

 Niezwykle sobie cenie prawdę, uczciwość i lojalność. (...) 

Mam nieco inny system wartości dla wielu niezrozumiały bo liczy się to o czym świat zapomniał.
Z tego powodu widzę wszelkie jego niedoskonałości, 

które wywierają na mnie wpływ i nie wiem czemu ciążą mi.
I nie rzucam słów na wiatr, wiem jaką mają moc.
Nie chce być taki jak świat. 

Nie jestem. 

Jednak niezwykle ciężkie jest brzemię niezrozumienia."

/.../ 

P.S.
"I niech sobie będą wszyscy mądrzy ze swoimi rozumami, a ja z moją miłością niech będę głupi."