(nie)ludzkie (nie)szczęście

"Ale czy był szczęśliwy? Myślę, że nie. 

On nigdy nie czuł absolutu szczęścia. 

Zawsze w głębi nosił ból. 

Myślę, że po naszym rozstaniu, na siłę starając się być szczęśliwymi, oboje nosiliśmy ból na zawsze. Niczego sobie nie tłumaczyliśmy, milczeliśmy, tylko na siebie patrząc. 

W totalnej ciszy.

Rozmawialiśmy oczami, tak jak wcześniej, gdy oczami kochaliśmy się, będąc między ludźmi. Widziałam, jak jego spojrzenie mówi do mnie: 

dlaczego tak się stało, dlaczego tak postąpiliśmy?

 Miał w oczach nieludzkie nieszczęście."

 /Małgorzata Potocka, Krystyna Pytlakowska/