wspólne sypianie

"Jest coś we wspólnym sypianiu. 

Nie mam na myśli seksu, ale zwykły sen. 

Wczoraj, po wielkiej burzy, zdenerwowany wyszedł z domu, zapalił papierosa i wrócił. 

Włączyliśmy film, utuliłam go, jako, że tylko tak mogłam pomóc.

 A on usnął. 

Zwyczajnie usnął jak mały chłopiec zmęczony całodzienną zabawą. 

Nigdy wcześniej nie widziałam go tak bezbronnego i tak spokojnego. 

Zmienił pozycje, ale przytulił do siebie moja rękę, później - policzek do czubka mojej głowy. 

I gdy ja zasnęłam w oczekiwaniu, całował mnie w czoło za każdym razem gdy się poruszyłam.

 I zrozumiałam, że tak naprawdę chyba nie da się być pewnym czyjejś miłości, 

dopóki się z kimś nie zaśnie, albo dopóki ktoś nie zaśnie przy tobie. 

We śnie wykonujemy akcje bezwarunkowo i tylko one mogą potwierdzić ludzkie więzi. 

Do tego, uważam, 

że zasypianie przy kimś to akt absolutnej ufności 

bo nie ma stanu, 

w którym jest się bardziej bezbronnym..."

/Katarzyna Biegańska/