co nie wzmnocni....

"Co cię nie zabije, to cię wzmocni-gdzie to ma sens? 

Zawsze kiedy słyszałam te słowa, przychodziło mi na myśl drzewo, w które uderza piorun, odzierając je z gałęzi i liści. 

Pozostaje tylko osmolony, chropowaty pień. 

Pień jest mocny i niezłomny, ale czy nadal jest drzewem, nawet jeśli krążą w nim jeszcze soki?

 Z człowiekiem jest tak samo. 

Każde złe doświadczenie odziera go z wierzchniej, miękkiej, delikatnej, wrażliwej tkanki.

 Następne podobne doświadczenie spływa po kościach. 

Ale dalsze, jeszcze gorsze i gorsze, odbierają kolejne uczucia. 

Człowiek nie uodparnia się na nie, traci tylko wrażliwość. 

Gdy liczba bodźców osiągnie dopuszczalny próg, pozostaje wreszcie tylko pierwotne jądro. 

Twarde i obojętne, animowane instynktem samozachowawczymi biologiczną wolą przetrwania. 

Czy tacy ludzie są jeszcze ludźmi? 

Czy może już zwierzętami, gorszymi nawet od ludzi, bo zdolnymi do bezwzględnego okrucieństwa"

/Marcin Szczygielski, Poczet królowych polskich/