w szmaragdowej sukni...nad morzem

"- Zdaje się, że ona go bardzo kocha 

– Sąsiadka wskazała na Dziewczynę uginającą się pod ciężarem koszy pełnych wiktuałów. 

– Wiem, że nie znosi ryb, a jednak je kupiła. 

Nie lubi też zielonego koloru, a jednak nosi szmaragdowe suknie.

 I planuje podróż nad morze, 

choć pragnęłaby zobaczyć góry. 

Tyle dla niego robi… - westchnęła wzruszona.
Wiedźma też wzruszyła, ale ramionami.
- Nie należy mylić miłości z męczeństwem – powiedziała.
Była przekonana, że tam, gdzie zabrakło miłości do samego siebie

 nie wystarcza jej także dla drugiego człowieka..."

/Agnieszka Sawicz/